Andrzejki: Noc wróżb i zabaw
Dodał: Marta Data: 2024-11-29 13:40:57 (czytane: 10817)
Właśnie nadchodzi ten czas, kiedy raz w roku jesteśmy zupełnie rozgrzeszeni z wróżb, czarów, przepowiedni i zabobonów. Istniało kilka wróżb znanych powszechnie.
Najbardziej popularne było wróżenie z buta. Ustawiano je po przekątnej izby tak, aby skończyć na progu. Wierzono, że panna, której but jako pierwszy „wyjdzie” za próg, pierwsza wyjdzie za mąż. Dziewczęta zabierały też buty męskie i rzucały w próg, jeśli but uderzył noskiem, to panna szybko miała wyjść za mąż, jeżeli obcasem - to wróżyło staropanieństwo. Rzucano także buty przez dach domu, a w którą stronę był zwrócony nosek buta, stąd do panny miał nadejść przyszły mąż. Inną wróżbą było chowanie pod talerze lalki, obrączki i różańca. Panna wybierała sobie talerz i podnosiła go. Jeśli wyciągnęła lalkę - oznaczało to, iż będzie miała dziecko, jeśli obrączkę - wyjdzie za mąż, a gdy różaniec - to zostanie starą panną.
Obierano też jabłko ze skórki tak, aby nie była ona przerwana, a następnie rzucano ją za siebie. Z ułożenia skórki odczytywano literę, na którą miało się zaczynać imię narzeczonego. Zabawną wróżbą, która wywoływała śmiech, było nakładanie gąsiorowi na głowę rękawiczki. Panny ustawiały się wokół gąsiora, a którą najpierw dotknął dziobem, ta pierwsza miała wyjść za mąż. Popularne było też wróżenie z igieł. Na wodzie kładziono dwie igły. Jedna symbolizowała pannę, druga kawalera. Jeżeli igły spotykały się, oznaczało to wesele. Można też było na kawałkach papieru wypisać imiona chłopców, karteczki włożyć pod poduszkę, a rano wyciągnąć. W ten sposób panny dowiadywały się, jakie imię będzie nosił ich przyszły mąż.
Znaną do dziś wróżbą jest lanie wosku, przy czym miseczkę należało trzymać nad głową dziewczyny, a wosk lać przez klucz lub obrączkę. Z otrzymanej figury odczytywano przyszłość. Późnym wieczorem panny wychodziły przed dom i słuchały, z której strony zaszczeka pies, gdyż z tej właśnie miał przybyć narzeczony. Wierzono, ze sny wyśnione w noc andrzejkową spełniają się i trzeba je było koniecznie zapamiętać.
Opracowała Barbara Jankowska
Głównie na podstawie pracy Kultura obyczajowa mieszkańców wsi kieleckiej XIX i XX wieku, Kielce 1995, w konsultacji z autorką – prof. dr hab. Haliną Mielicką.
Andrzej to męskie imię pochodzenia greckiego. Powstało od greckiego wyrazu „aner” – człowiek, mężczyzna lub dzielny, mężny. Jest to jedno z najpopularniejszych imion męskich noszonych w Polsce. Andrzej obchodzi imieniny kilkadziesiąt razy w roku. Jednak to 30 listopada jest najpopularniejszym dniem imienin Andrzeja. To dzień św. Andrzeja Apostoła, który podobno zmarł śmiercią męczeńską właśnie 30 listopada. Z tym imieniem związane są też polskie przysłowia i powiedzenia, m.in.: „Gdy święty Andrzej ze śniegiem przybieży, sto dni śnieg na polu leży”, „Na świętego Andrzeja dziewkom z wróżby nadzieja”. Andrzej posiada odważną, szczerą i wnikliwą naturę. Potrafi inicjować i sprawnie przeprowadzać przedsięwzięcia. Jest uzdolnionym kierownikiem, chętnie radzi innym. Założone przez niego ognisko rodzinne może uchodzić za wzór do naśladowania.
Źródło: PIK, flickr.com
Reklama
REKLAMA
Komentarze (0)
Uwaga: Publikowane komentarze są prywatnymi opiniami użytkowników portalu. Redakcja nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. Za wypowiedzi naruszające prawo lub chronione prawem dobra osób trzecich grozi odpowiedzialność karna lub cywilna. IP Twojego komputera: 18.97.14.83