Kieleckie Centrum Kultury
Kategorie: Placówki artystyczne / Kina / Teatr /
Kieleckie Centrum Kultury
KIELECKIE CENTRUM KULTURY – sceny, wnętrza
Plac Moniuszki zajmuje 2,5 ha, a postawiony na nim gmach KCK ma 100 tys.m3 kubatury. Jego powierzchnia użytkowa wynosi 15,5 tys.m2. Odległość między najniższym a najwyższym punktem w tym gmachu wynosi 38 metrów. Gmach KCK składa się z trzech samodzielnych sektorów, z których każdy ma swoje funkcje. W sektorze A znajdują się pomieszczenia administracyjne, socjalne oraz sala prób orkiestry. Sektor B to duża scena z główną widownią, reprezentacyjnym foyer, pomieszczenia do indywidualnych prób muzyków, garderoby. W sektorze C mieści się Sala Kameralna im. I. i T. Byrskich ze swoim zapleczem oraz garderoby dla aktorów. Oprócz tej części nadziemnej budynek ma część podziemną, sięgająca 8 metrów głębokości, w której mieści się aparatura techniczna, umożliwiająca jego wszechstronną eksploatację.
Mała scena miała początkowo służyć spektaklom eksperymentalnym. Teraz jest to scena, której powierzchnię można regulować zgodnie z wola inscenizatorów, a widownia (190 miejsc), otacza tę scenę z trzech stron. Daje to ogromne możliwości inscenizacyjne, wykorzystywane przy prezentacji przedstawień teatralnych, koncertów, recitali, seansów filmowych i innych imprez.
Imponujące rozmiary ma duża scena (jedna z trzech największych w Polsce) - blisko 520m2. W jej skład wchodzą dwie sceny obrotowe: jedna o średnicy 15 metrów, a druga o średnicy 5,5 metra. Najwyższy punkt na stropie technicznym sięga 30 metrów, a pod sceną na głębokość 8 metrów znajdują się urządzenia techniczne, mechanizmy scen obrotowych, napędy itp.. Scena została wyposażona w stalową kurtynę o wadze 8,5 tony, kurtynę tłumiąca i ozdobną. Fosa orkiestry mieści 60 muzyków. Na głównej widowni znajduje się 700 miejsc w fotelach. Konwencjonalną salę widowiskową zastąpiła tutaj panoramiczna widownia wachlarzowa. Z każdego miejsca jest blisko do sceny, widoczność jest doskonała i panują jednolite warunki akustyczne. Kabiny akustyczne i oświetleniowe zostały wyposażone w sprzęt nowej generacji m.in.. Soundcraft, Strand Lighting, Ludwig Pani, Shure.
Oprócz dwóch scen i dwóch sal widowiskowych Kieleckie Centrum Kultury posiada też w głównym gmachu setki innych pomieszczeń, m.in.. sale prób, garderoby, pokoje gościnne, galerie, sale konferencyjne, foyer, hole, pokoje administracyjne, biurowe, pracownie.
HISTORIA
* Styczeń 1972 – ukazuje się pierwszy artykuł na temat planowanej na Kielecczyźnie inwestycji – wielofunkcyjnego gmachu dla Teatru im. St. Żeromskiego.
* Sierpień 1974 – rozpoczęto wyburzenia w rejonie Palcu Moniuszki i ówczesnej ulicy Krynicznej.
* 21 kwietnia 1975 – zapada decyzja o pozwoleniu na budowę. Projekt tzw. „Nowego Teatru” wykonał mgr inż. Daniel Olędzki i grupa specjalistów gdyńskiego „Miastoprojektu”. Pracami budowlanymi kierował z ramienia Kombinatu Budownictwa Miejskiego Jerzy Dziedzic, wystrój wnętrz zaprojektował Andrzej Grabiwoda, a płaskorzeźby i artystyczne detale wykonał Adam Wolski. Zakończenie inwestycji planowano na 1980 rok – jubileusz 35 - lecia powojennego wznowienia działalności Teatru im. Stefana Żeromskiego.
* 1976 – powstaje Społeczny Komitet Budowy Teatru.
* 1980 – zamiast spodziewanego otwarcia „nowego teatru” następuje wstrzymanie prac z powodu gwałtownego kryzysu politycznego i gospodarczego.
* Maj 1992 – oddanie do użytku części „C” obiektu, zawierającej Salę Kameralną im. T. i I. Byrskich, przejęcie inwestycji przez władze miasta, powołanie zakładu budżetowego Urzędu Miasta „Centrum Kultury – Kielce”. Dyrektorem zostaje Andrzej L. Ruciński.
* Grudzień 1992 – uchwałą Rady Miasta następuje połączenie z Miejskim Ośrodkiem Kultury i przemianowanie na Kieleckie Centrum Kultury. Dyrektorem Naczelnym pozostaje Andrzej L. Ruciński, zastępcą – Jarosław Łysek.
* 27 stycznia 1996 – oddanie do użytku i uroczysta inauguracja działalności dużej sceny KCK.
* Grudzień 2002 – zamknięcie budowy Kieleckiego Centrum Kultury.
* Grudzień 1992 – połączenie Centrum Kultury – Kielce i Miejskiego Ośrodka Kultury – powstaje Kieleckie Centrum Kultury, którego Dyrektorem Naczelnym zostaje Andrzej L. Ruciński.
* Maj 1993 – do gmachu przy Placu Moniuszki wprowadza się Filharmonia im. O. Kolberga, powstaje Galeria Malarstwa AW. Funkcjonują ośrodki filialne: Osiedlowy Klub Kultury „Ziemowit”, Ośrodek Młodzieżowy „Zameczek”, Ośrodek Pracy Twórczej „Wietrznia”.
* Czerwiec 1993 – w KCK powstaje miesięcznik kulturalno – artystyczny „IKAR” którego pierwszy numer ukazuje się we wrześniu 1993, / redaktor naczelny Longin Kaczanowski /,siedzibę swoją w KCK znajdują stowarzyszenia: Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych, Stowarzyszenie Repatriantów „Zabużanie”, Towarzystwo Miłośników Lwowa.
* 1 września 1993 – działalność w KCK rozpoczyna Scena Autorska – Studio Henryka Jachimowskiego.
* Październik 1994 – pierwszy koncert symfoniczny na dużej scenie KCK, pozostającej jeszcze w stanie surowym.
* 30 maja 1995 – Amfiteatr „Kadzielnia” przekazany zostaje Kieleckiemu Centrum Kultury.
* 1995 – organizacja koncertów estradowych na dużej scenie – Ryszarda Rynkowskiego, Grzegorza Turnaua.
* 27 stycznia 1996 – uroczysta inauguracja działalności dużej sceny. Teatr Wielki – Opera Narodowa wystawia „Halkę” Stanisława Moniuszki w inscenizacji Marii Fołtyn. Scenografię spektaklu przygotowała Jadwiga Jarosiewicz, choreografię – Janusz Józefowicz. W roli Halki wystąpiła Tatiana Zacharczuk, Jontka – Krzysztof Bednarek.
* Styczeń – luty 1996 – Kieleckie Dni Kultury – przegląd dokonań kieleckich artystów, ukazujący jednocześnie skalę możliwości gmachu Kieleckiego Centrum Kultury.
* 3 kwietnia 1996 – powstanie Rady Promocyjnej KCK, Prezesem zostaje Witold Zaraska. Rada miała za zadanie „wspierać finansowo poczynania programowe KCK”.
* Grudzień 1996 – uchwałą Rady Miasta powstaje Wydawnictwo Kieleckiego Centrum Kultury.
* Kwiecień 1997 – uchwałą Rady Miasta do KCK zostaje jako filia przyłączony Dom Harcerza w Białogonie.
* 14 lutego 1998 – premiera pierwszej produkcji własnej KCK – „Strasznego Dworu” Stanisława Moniuszki w inscenizacji i reżyserii Marii Fołtyn. Kierownictwa muzycznego podjął się Szymon Kawalla, przygotowania choreografii – Przemysław Śliwa, scenografię zaprojektowała Jadwiga Jarosiewicz. W spektaklu wystąpiła orkiestra i chór Państwowej Filharmonii im.O.Kolberga w Kielcach oraz balet Kieleckiego Centrum Kultury.
* 4 grudnia 1999 – premiera przedstawienia muzycznego „Ania z Zielonego Wzgórza” w reżyserii Józefa Skwarka, w obsadzie widowiska znaleźli się aktorzy kieleccy – Anna Skaros, Ewa Józefczyk, Edward Kusztal oraz tancerze Kieleckiego Teatru Tańca.
* 22 stycznia 2000 – premiera opery baśniowej Engelberta Humperdincka „Jaś i Małgosia” w reżyserii Tadeusza Piszka i oprawie plastycznej Doroty Wijas.
*Wiosna 2000 – na bazie Rady Patronackiej KCK powstaje Towarzystwo Przyjaciół Kieleckiego Centrum Kultury. Prezesem zostaje Witold Zaraska.
* 20 kwietnia 2002 – jubileusz dziesięciolecia działalności Kieleckiego Centrum Kultury, uświetniony wykonaniem przez artystów Państwowego Teatru Opery i Baletu ze Lwowa opery Giuseppe Verdiego „Nabucco”.
* Lipiec 2003 – Dyrektorem Naczelnym Kieleckiego Centrum Kultury zostaje mianowana Magdalena Kusztal.
* 14 marca 2004 - otwarcie Galerii Sztuki Współczesnej "WINDA"
Kieleckie Centrum Kultury
pl. Moniuszki 2b
25-334 Kielce