Wspaniałe odkrycia archeologiczne w Kazimierzy Wielkiej! (video)

Tegoroczna, trzecia już kampania pozwoliła przebadać kilka obiektów osadowych związanych ze społecznościami neolitycznymi oraz wczesnej epoki brązu, w których natrafiono na fragmenty ceramiki oraz kości zwierzęce.

Odkryto też obiekty sepulkralne datowane na schyłek młodszego okresu przedrzymskiego i okres rzymski, w tym dwa czworoboczne obiekty rowkowe, trzy groby szkieletowe oraz grób popielnicowy. Na obecnym etapie badań wydaje się, że najstarsze z nich są obiekty rowkowe pochodzące ze schyłku młodszego okresu przedrzymskiego.

Wyjątkowo prezentuje się unikatowy w skali kraju pochówek popielnicowy wykorzystujący jako urnę naczynie wykonane ze stopu brązu, situlę. Jest to naczynie importowane z terenu Imperium Rzymskiego, zaopatrzone w ozdobne mocowanie uchwytu (zwane ataszami) w kształcie delfinów (forma naczynia określona została jako typ Eggers 18). Takie naczynia na terenie Polski są rzadkie - z obszaru kultury przeworskiej znanych jest obecnie tylko siedem, zaś wykorzystanych jako urny cztery. Obok naczynia złożono zmarłemu elementy uzbrojenia - miecz, umbo (środkowe okucie tarczy), groty - bardzo silnie, rytualnie pogięte. Trudno na obecnym etapie badań określić chronologię grobu. Naczynia typu Eggers 18 występują od młodszego okresu przedrzymskiego faza A2 (I w. p.n.e) i we wczesnym okresie rzymskim (najliczniej w I wieku). Więcej informacji dostarczyć mogą po przeprowadzeniu zabiegów konserwatorskich żelazne elementy uzbrojenia.

Trzy groby szkieletowe (inhumacyjne) były zorientowane na osi północ południe, z głowami zwróconymi na południe (najprawdopodobniej wszystkie to groby kobiece). Ciała zmarłych złożone zostały w pozycji podkurczonej na boku. W przypadku dwóch grobów zwraca uwagę brak lub przemieszczenie kości górnej części ciała, co może wskazywać na praktykowanie zwyczaju wtórnego otwierania grobów i wyciągania części kości. W obu przypadkach w skład wyposażenia grobowego wchodziły naczynia o czarnych gładkich powierzchniach, które należy datować na wczesny okres rzymski. W trzecim grobie przy kościach pochowanej w nim osoby, na wysokości piersi znajdowała się podwójna kolia składająca się z paciorków szklanych, kamiennych i brązowych oraz kilku wisiorków. Na wysokości mostka i nad głową znajdowały się dwie identyczne, brązowe zapinki z podwiniętą nóżką (VI grupa Almgrena). Zestaw zabytków pozwala na datowanie grobu na początek młodszego okresu rzymskiego faza C1a (schyłek II wieku).

Odkryte zabytki poddane zostaną obecnie zabiegom konserwatorskim a następnie trafią do analizy naukowej Instytutu Archeologii UJ w Krakowie.

Badania finansowane były przez Świętokrzyskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Kielcach.

Foto: Joanna Zagórska-Telega, Anna Durazińska

Źródło:  Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków w Kielcach, Youtube Poza Kontekstem